Verhalen

‹ Terug

Terug naar vroeger tijden deel 2 Twentsche Courant 31 -01- 1950” Op vakantie in Wierden.

 

Publiceerden we in oktober 2024 een artikel over de Wierdense zusjes trouwden op 18 oktober 1954 in Amerika. Dit keer over de familie Becking die al in 1913 emigreerden naar Amerika.

Oudere mensen uit Wierden kennen zeker nog wel de drie gebroeders Becking, die jaren geleden naar Amerika zijn vertrokken.

De heer Andries Becking vertrok reeds in 1913. Gedurende de eerste Wereldoorlog diende hij in 't Amerikaanse leger. Hij vocht in Frankrijk en was later ingedeeld bij de bezettingstroepen in Duitsland. In 1922 vertrokken de heren Wies en Antoon Becking  naar Amerika. De heer Wies Becking die thans enige tijd in zijn ouderlijke woning te Wierden vertoeft vertelde ons een en ander over zijn belevenissen in de nieuwe wereld.

Ofschoon zij familie in Amerika hadden en ook aan hun broer Andries een grote steun hadden gehad waren toch de eerste jaren moeilijk geweest. Vooral de taal was een moeilijk probleem voor hen geweest. Allerlei werkzaamheden hadden ze verricht. Hun broer Andries, die timmerman was, had een werkkring in Ferre Haute in de staat Indiana. Na gedurende 8 jaar in de bouwvak en metaalindustrie te hebben gewerkt, waren ze eindelijk in 1930 zover dat ze een boerderij konden aankopen. Ongeveer 20 km van Ferre Haute, met 75 ha grond. Ook hier vonden de gebroeders die beiden ongehuwd zijn de eerste tijd wel moeilijkheden doch thans (1950) zijn deze wel geheel en al overwonnen. Zij verbouwen hoofdzakelijk mais, tarwe en sojabonen. De tarwe wordt evenals de rogge hier in Oktober gezaaid. In Februari wordt er dan rode klaver door gezaaid. Als de tarwe rijp is worden alleen de koppen er machinaal afgemaaid. “Het eerste snit" wordt hierna gebruikt als hooi. Wanneer het nu gelukt  dat ook 't 2^de snit geoogst kan worden dan levert dit door het zaad van de rode klaver een flinke winst op. `Maar lang niet altijd is dit het geval. Wanneer n.l. een zwerm sprinkhanen op de grond neerstrijkt  dan is het tweede snit" verloren.

22 Koeien.

Momenteel houden ze op de boerderij 22 koeien. doch ze hebben ook wel tijden gehad dat ze wel 50 stuks hadden. Wanneer b.v. in de herfst het vee goedkoop was, dan werden meerdere dieren  aangekocht. Het kopen van vee geschiedt heel anders dan hier in Nederland. Wordt hier namelijk nagenoeg al het vee op de markt verhandeld zodat er soms nog wel eens een zoet winstje voor de veehandelaar overschíet, daar wordt alles per pond verkocht en-aangekocht. Behalve een melkkoe voor eigen gebruik, weiden de gebroeders Becking allemaal zgn. vleeskoeien, namelijk geheel rood met witte kop en zonder horens. De koeien worden nooit opgestald en redden zich zelf. Bij de boerderij is een grote schuur, waarin voldoende hooi en ook krachtvoer aanwezig ís. Wanneer dan het vee behoefte heeft aan voer dan gaan ze in de schuur en voorzien zich zoveel als ze maar willen. Ook bij slecht weer vinden ze onderdak in de schuur. Fietsen kent men in Amerika bijna níet. De gebroeders wonen 20 km van de kerk. Ze stappen dan ook elke zondag in de auto en zijn in 20 minuten in hun parochiekerk te Ferre Haute. Het leven in Amerika is er heel wat royaler dan hier, en lang niet aan verschillende regeringsbepalingen onderworpen, zoals hier het geval is.

 Geen luilekkerland.

Men moet niet denken. Dat, wanneer men zich in de nieuwe wereld wil vestigen, dat men dan meent in een luilekkerland te belanden. Men moet flink aanpakken en veel moeilijkheden overwinnen. aldus de heer Wies Becking.  Binnen niet te lange tijd vertrekt hij dan ook weer naar zijn nieuwe vaderland. Zijn broer Antoon. die thans geheel alleen op de grote boerderij aan de 1^e Meijerinkshoekweg werkzaam is, zal ook zeer waarschijnlijk nog wel een keer naar zijn ouderlijke woning komen. De heer Gerhard Becking die een half jaar bij zijn broers heeft doorgebracht  vertelde ons ook wel een goede indruk van Amerika gekregen te hebben. Was hij naar hij ons meedeelde een 20 jaar jonger geweest, dan had hij misschien ook daar nog wel zijn toekomst gezocht.

 

Foto-onderschrift: De oude boerderij van de familie Becking aan de 1^e Meijerinkshoekweg, waar alle Beckings het levenslicht zagen.

Terug naar vroeger tijden deel 2 Twentsche Courant 31 -01- 1950” Op vakantie in Wierden.

 

Publiceerden we in oktober 2024 een artikel over de Wierdense zusjes trouwden op 18 oktober 1954 in Amerika. Dit keer over de familie Becking die al in 1913 emigreerden naar Amerika.

Oudere mensen uit Wierden kennen zeker nog wel de drie gebroeders Becking, die jaren geleden naar Amerika zijn vertrokken.

De heer Andries Becking vertrok reeds in 1913. Gedurende de eerste Wereldoorlog diende hij in 't Amerikaanse leger. Hij vocht in Frankrijk en was later ingedeeld bij de bezettingstroepen in Duitsland. In 1922 vertrokken de heren Wies en Antoon Becking  naar Amerika. De heer Wies Becking die thans enige tijd in zijn ouderlijke woning te Wierden vertoeft vertelde ons een en ander over zijn belevenissen in de nieuwe wereld.

Ofschoon zij familie in Amerika hadden en ook aan hun broer Andries een grote steun hadden gehad waren toch de eerste jaren moeilijk geweest. Vooral de taal was een moeilijk probleem voor hen geweest. Allerlei werkzaamheden hadden ze verricht. Hun broer Andries, die timmerman was, had een werkkring in Ferre Haute in de staat Indiana. Na gedurende 8 jaar in de bouwvak en metaalindustrie te hebben gewerkt, waren ze eindelijk in 1930 zover dat ze een boerderij konden aankopen. Ongeveer 20 km van Ferre Haute, met 75 ha grond. Ook hier vonden de gebroeders die beiden ongehuwd zijn de eerste tijd wel moeilijkheden doch thans (1950) zijn deze wel geheel en al overwonnen. Zij verbouwen hoofdzakelijk mais, tarwe en sojabonen. De tarwe wordt evenals de rogge hier in Oktober gezaaid. In Februari wordt er dan rode klaver door gezaaid. Als de tarwe rijp is worden alleen de koppen er machinaal afgemaaid. “Het eerste snit" wordt hierna gebruikt als hooi. Wanneer het nu gelukt  dat ook 't 2^de snit geoogst kan worden dan levert dit door het zaad van de rode klaver een flinke winst op. `Maar lang niet altijd is dit het geval. Wanneer n.l. een zwerm sprinkhanen op de grond neerstrijkt  dan is het tweede snit" verloren.

22 Koeien.

Momenteel houden ze op de boerderij 22 koeien. doch ze hebben ook wel tijden gehad dat ze wel 50 stuks hadden. Wanneer b.v. in de herfst het vee goedkoop was, dan werden meerdere dieren  aangekocht. Het kopen van vee geschiedt heel anders dan hier in Nederland. Wordt hier namelijk nagenoeg al het vee op de markt verhandeld zodat er soms nog wel eens een zoet winstje voor de veehandelaar overschíet, daar wordt alles per pond verkocht en-aangekocht. Behalve een melkkoe voor eigen gebruik, weiden de gebroeders Becking allemaal zgn. vleeskoeien, namelijk geheel rood met witte kop en zonder horens. De koeien worden nooit opgestald en redden zich zelf. Bij de boerderij is een grote schuur, waarin voldoende hooi en ook krachtvoer aanwezig ís. Wanneer dan het vee behoefte heeft aan voer dan gaan ze in de schuur en voorzien zich zoveel als ze maar willen. Ook bij slecht weer vinden ze onderdak in de schuur. Fietsen kent men in Amerika bijna níet. De gebroeders wonen 20 km van de kerk. Ze stappen dan ook elke zondag in de auto en zijn in 20 minuten in hun parochiekerk te Ferre Haute. Het leven in Amerika is er heel wat royaler dan hier, en lang niet aan verschillende regeringsbepalingen onderworpen, zoals hier het geval is.

 Geen luilekkerland.

Men moet niet denken. Dat, wanneer men zich in de nieuwe wereld wil vestigen, dat men dan meent in een luilekkerland te belanden. Men moet flink aanpakken en veel moeilijkheden overwinnen. aldus de heer Wies Becking.  Binnen niet te lange tijd vertrekt hij dan ook weer naar zijn nieuwe vaderland. Zijn broer Antoon. die thans geheel alleen op de grote boerderij aan de 1^e Meijerinkshoekweg werkzaam is, zal ook zeer waarschijnlijk nog wel een keer naar zijn ouderlijke woning komen. De heer Gerhard Becking die een half jaar bij zijn broers heeft doorgebracht  vertelde ons ook wel een goede indruk van Amerika gekregen te hebben. Was hij naar hij ons meedeelde een 20 jaar jonger geweest, dan had hij misschien ook daar nog wel zijn toekomst gezocht.

 

Foto-onderschrift: De oude boerderij van de familie Becking aan de 1^e Meijerinkshoekweg, waar alle Beckings het levenslicht zagen.